In principe ontvangen parttimers en werknemers die met zwangerschaps-, zorg- of ouderschapsverlof zijn, geen loon of extra vrije dag als een feestdag toevallig op een dag valt dat zij niet werken. Alleen als er in de cao of het personeelsreglement andere afspraken staan over compensatie, kan de werknemer hier aanspraak op maken.
Is het gebruikelijk om als onderneming dicht te gaan op erkende feestdagen, dan betaalt de werkgever het loon van de werknemers voor die dag alleen door als zij normaal gesproken zouden werken.
In de wet is voor deze situatie namelijk niets geregeld. Vaak is de behandeling van feestdagen in de cao vastgelegd. Staan er in de cao of het personeelsreglement echter geen afspraken over compensatie voor een feestdag tijdens verlof, dan heeft een werknemer hier in principe dus geen recht op.
Daarbij bestaat wel één kanttekening: in 2011 heeft de voormalige Commissie Gelijke Behandeling – die nu College voor Rechten van de Mens heet – bepaald dat een organisatie verboden onderscheid maakte door parttimers niet te compenseren als er bovengemiddeld veel feestdagen op hun parttimedag vielen. Fulltime werknemers hebben jaarlijks gemiddeld 7,6 erkende feestdagen betaald vrij. Om elke vorm van ongelijkheid te voorkomen, moeten parttimers hier volgens de commissie eigenlijk een percentage van krijgen.
College voor de Rechten van de Mens, 12 augustus 2011, oordeelnummer 2011-127